در شب مولانا در برلین عنوان شد
چرا مولانا به فارسی شعر گفت؟
به گزارش عطر و تن رئیس مرکز صوفیان ربانیه در برلین درباره اینکه چرا مولانا شعرهای خویش را به فارسی سروده است، می گوید: اولا برای اینکه کلام خدا در قرآن به زبان عربی است و مولانا می خواسته الهامات و درک خود از کلام خدا را به زبان دیگری به مردم برساند و دیگر اینکه زبان فارسی زبانی بسیار آهنگین است و نوعی همنوایی با شعر مولانا دارد.
به گزارش عطر و تن به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در برنامه «سر نی» که برای بزرگداشت روز مولانا در رایزنی فرهنگی ایران در برلین برگزار شد، حمید محمدی رایزن فرهنگی و همینطور فریده فوندا گنکاسلان، رئیس مرکز صوفیان ربانیه در برلین به سخنرانی پرداختند.
در ابتدای برنامه، رایزن فرهنگی ایران با تشکر از حضور شرکت کنندگان، درباره مولانا اظهار داشت: جلال الدین محمد بلخی شاعر، عارف و اندیشمند ایرانی، به درجه والایی از عرفان، خودشناسی و خداشناسی رسیده است. این شاعر بزرگ تبلور پیوند عمیقش با عرفان و معنویت، در یک کلام درک عمیقش از خداوند را در چارچوب اثر جاودان «مثنوی معنوی» به انسان ها هدیه کرد. کلام او از عمق جان است و برای سعادت انسان نه مرز می شناسد و نه زمان. گرچه او این مفاهیم والا را در ظرف زبان فارسی که از لطافت، شیرینی و ظرافت خاصی برخوردار می باشد به جهان تقدیم کرده اما ترجمه این مفاهیم برای همه بشریت جذاب است. آن گونه که می بینیم اثر گران سنگ مولانا به چندین زبان دنیا ترجمه شده و گاه در شمار پرفروش ترین کتاب ها قرار گرفته است.
حمید محمدی اضافه کرد: در تفکر و اندیشه مولانا دو مفهوم اصل است؛ خدا و انسان. عصاره تفکر مولانا برای انسان این است که نه از طریق زبان بلکه از طریق دل به نامحدود میتوان پیوند خورد. تبیین عواطف آدمی، انسان محوری و چگونگی ارتباط با پروردگار و جهان اطراف همچون اندیشه های ناب این عارف به حساب می آید. مولانا می خواهد انسان را از وادی های ژرف گذر دهد تا او را به افق های والای انسانیت برساند. برجسته ترین خصوصیت فکری مولانا این است که انسان را عاشق خدا می کند.
او تصریح کرد: مولانا عرفان مبتنی بر دین دارد و یک انسان شریعت مدار به حساب می آید. میتوان با مثنوی مولانا مردم را به اسلام فراخواند و ذهن دنیا را نسبت به این دین الهی آرام ساخت و حقیقت آنرا درک کرد. مولانا اعتقاد دارد هرجایی که خدا نباشد غم، جهل و آزار راه پیدا می کند، انسانی که دلش سرشار از یاد پروردگار باشد، به دور از هر گونه ناکامی خواهد بود. از نظر مولانا نباید در قید و بند ظواهر باشیم و باید با کنار زدن حجاب ها به حقیقت دست یابیم. مولانا در قالب فکری خود، عالم را جدا از ظواهر و دارای حقیقتی می داند که همه انسان ها ورای تفاوت های ظاهری می توانند به آن دست یابند.
او افزود: اندکی از نی بگوییم؛ نی و نوای نی نزد ایرانی ها و خیلی از دیگر ملل جایگاه ویژه ای دارد. اما نی در سخن مولانا مقامی بالاتر از یک ساز موسیقی دارد. مولانا از نی برای بیان مقاصد عرفانی بهره جسته است. به باور مولانا، ناله نی تأثیر خاصی بر شنونده آن می گذارد چنان که گویی احیاکننده غم ها، شادی ها، جدایی ها و وصل های عاشقان است. در مثنوی مولانا مراد از نی، انسان کامل و مرشد تمام است. مولانا مثنوی را با این بیت آشنا آغاز می کند «بشنو از نی چون حکایت می کند/ وز جدایی ها شکایت می کند» ازاین رو در اندیشه مولوی صفتی گویا دارد و از جدایی ها نقل می کند. جدایی ها در باورهای عرفانی مولانا عبارت است از بریدن از وحدت و وارد شدن در کثرت.
در ادامه برنامه شعرهای آغازین دفتر اول مثنوی همراه با نوای زنده نی خوانده شد و سپس فریده فوندا گنکاسلان، رئیس مرکز صوفیان ربانیه با ترجمه آلمانی شعرهای مولانا سخن خود ا شروع کرد.
فریده فوندا گنکاسلان از اهمیت مثنوی برای سعادت انسان ها سخن گفت و تصریح کرد: حکایات مثنوی و مفاهیم والای مثنوی همه برگرفته از قرآن است و بدین سبب مثنوی کتابی است که مخاطب را با قرآن و کلام خدا آشنا می کند. اما چرا مولانا شعرهای خویش را به فارسی سروده است؟ اولا برای اینکه کلام خدا در قرآن به زبان عربی است و مولانا می خواسته الهامات و درک خود از کلام خدا را به زبان دیگری به مردم برساند و دیگر اینکه زبان فارسی زبانی بسیار آهنگین است و نوعی همنوایی با شعر مولانا دارد.
منبع: عطر و تن
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب