برای ۸۱سالگی احمدرضا احمدی
باید شمع تولد صدسالگی ات را فوت كنی
به گزارش عطر و تن دختر احمدرضا احمدی با روایتی از زندگی با این شاعر می نویسد: احمدرضای جانم این یک خواهش نیست، یک دستور است: باید شمع تولد صدسالگی ات را فوت کنی.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، ماهور احمدی در نوشتاری به مناسبت هشتاد و یک سالگی این شاعر و نویسنده پیشکسوت که این روزها به نقاشی مشغولست نوشته است: «چقدر دشوار است از کسی بنویسی که تمام خوبی ست. برای کسی بنویسی که خالق بهترین نوشته هاست. چقدر دشوار است دختر شاعر محبوبت باشی. چقدر دشوار است مادر پسرکی هشتادویک ساله باشی که دلش هنوز مدادرنگی و آلبالو خشکه می خواهد و چقدر آسان و عاشقانه است وقتی روزی هزاربار صدایت می زند و می گوید: «ماهور رنگ هایم تمام شده، بذر لادن خریدی؟ ناهار چی خوردی؟ فیلمبرداری خوب بود؟ گربه ها چطورن؟ نیما تخمه خریده؟ از شمال فرفره آوردی؟ کتابم امروز صفحه بندی شد، فیلم جدید سوفیا را دیدم، چای دم می کنی؟ از تارا و نوا و پسر سوفی چه خبر؟ آریو آمده؟» و چقدر غم انگیز است وقتی می گوید: «دو ماه دیگر باطری قلبم را باید تعویض کنم، لثه ام زخم شده و دندانم زبانم را می زند، امروز قندم پایین بود، چقدر تنها شده ام، دوستانم یکی یکی رفتند، میل به غذا ندارم، کمردرد امانم را بریده و... » چقدر با تمام دردها و غم هایش زندگی را متولد می کند، صدای کاردک بر بوم از اتاقش می آید، طنین صدای مرسده سوسا فضایش را پر می کند، شعرهایش را پاک نویس می کند، عکس کسانی را که دوست می دارد روی میزش می چیند. با خداداد باغبان ساختمان از روی بالکن صحبت می کند، چه لذتی دارد وقتی دکمه های پیراهن چهارخانه اش را می بندم و می گوید؛ این پیراهن چهارخانه مدل همینگوی است. چه کیفی دارد وقتی ناخن هایش را می گیرم و گردن لاغرش را نوازش می کنم. چه حالی دارد وقتی دنبال عینکش می گردم و کتابی را از میان آن همه کتاب پیدا می کنم. چه عشقی است وقتی پتو را رویش می کشم، می بوسمش و می گوید: «لای در را باز بذار و چراغ را خاموش کن.»
و عجب دنیایی با او برای من و دوست دارانش تولید شده.
او باید حالاحالاها زنده باشد. صدساله شود، باردیگر دندان دربیاورد و کشف جدیدی جز نوشتن و نقاشی کشیدن داشته باشد.
احمدرضای جانم این یک خواهش نیست، یک دستور است: باید شمع تولد صدسالگی ات را فوت کنی.»
احمدرضا احمدی، شاعر و نویسنده متولد ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان است. از آثار گوناگون وی در حوزه شعر می توان به «دفترهای واپسین»، «دفترهای سالخوردگی»، «هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود» و «روزی برای تو خواهم گفت» و از آثارش در حوزه کودک و نوجوان می توان به «دیگر در خانه پسرک هفت صندلی بود»، «دخترک ماهی تنهایی» و «مزرعه گل های آفتابگردان» اشاره نمود.
منبع: atrotan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب