نگاهی به ساخت مجسمه های بدشكل از مشاهیر
مگر چند تا سعدی داریم؟!
عطر و تن: رئیس هیات مدیره انجمن مجسمه سازان ایران می گوید: ساخت آثار بدشكل هنری در سطح شهر از چند منظر قابل بررسی است؛ اول نهاد سفارش دهنده. آنها باید با عنایت به مراتب كار حق و حقوق هنرمند را همچون زمان لازم برای پروژه، متریالی كه مقرر است هنرمند با آن كار كند و مبالغ قرارداد در نظر بگیرند. پس از آن نیز باید درباره آن شخصیت خاص مطالعه و پژوهش شود كه این كار در ایران خیلی صورت نمی گیرد. دوم اینكه هنرمندانی كه تن به چنین كارهایی می دهند مشكل خودشان است. چون امكان دارد هنرمند از روی استیصال تن به چنین كاری بدهد. از همه اینها بدتر سپردن كار به افراد ناكارآمد است كه شاید انجمن حتی صلاحیت آنها را قبول نكند.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، ساخت مجسمه ها و سردیس هایی بدشكل از مشاهیر ملی در ماه های اخیر حاشیه های بسیاری را به همراه داشته است؛ آثاری كه گاهی داد هنرمندان را درمی آورند و به سرعت هم با هدف اصلاح از محل نصب برداشته می شوند.
برخی هنرمندان و كارشناسان هنری با این نگاه كه ساخت پرتره های بدشكل از مشاهیر، در ذهن ها ماندگار می شود، می تواند در تحریف چهره آن شخص اثرگذار باشد و در تاریخ ثبت گردد، بارها در این خصوص آگهی داده اند.
چندی قبل بحث بر سر سردیس جمشید مشایخی بود كه به دلیلهای مختلف شباهت خاصی به خود این چهره نداشت، بعد از آن هم در هفته های گذشته اثر یادبودی برای سعدی در شیراز نصب گردید كه به علت شباهت نداشتن به تصاویر موجود از آن شاعر پرآوازه و شكل نامناسب طرح، واكنش هایی را از طرف كاربران شبكه ها و فضای مجازی به همراه داشت.
مسئولان شیراز كه بعد از گذشت ۶۷ سال از ساخت مجسمه سعدی شیرازی توسط ابوالحسن صدیقی، به دنبال نصب یادمان جدیدی بودند، اثری را نصب كردند كه برعكس مجسمه سعدی كه اثری ماندگار است، مایه انتقاد و گله اهالی هنر شد. این مجسمه فردای روزی كه نصب گردید، برداشته شد. خبرنگار ایسنا كوشش كرد تا دلیل نصب چنین مجسمه ای و برداشتن آنرا جویا شود ولی در نهایت كسی حاضر به پاسخگویی نبود.
در همین راستا این مساله با رئیس هیئت مدیره انجمن مجسمه سازان عنوان شد تا نظر او را درباره این كه چرا ساخت سردیس ها و مجسمه های بد شكل مدام اتفاق می افتد، جویا شویم.
عباس مجیدی به ایسنا می گوید: قبل از هر چیز باید بدانیم كه آن اثر آیا ارزش هنری دارد یا نه و آیا اثر توسط یك هنرمند ساخته شده یا خیر. خیلی از هنرمندان ما هم اكنون بیكار هستند. خیلی از آنها حاضر نیستند با هیچكدام از نهادها همكاری داشته باشند. دلیل آن هم روشن است. چون قراردادها متناسب با شأن هنرمند از لحاظ مبالغ دریافتی و زمان، نیست و از سویی هنرمند تحت فشار قرار خواهد گرفت؛ به نحوی كه او را مجبور می كنند ظرف مدت كوتاهی كار را انجام دهد؛ گرچه كه شاید آن پروژه به سه ماه زمان نیاز داشته باشد.
مجیدی اضافه می كند: بدین سبب بیشتر هنرمندان حرفه ای با نهادهای دولتی همكاری نمی كنند. خود من در دو سال قبل حتی یك پروژه دولتی هم انجام نداده ام. برای اینكه مجبور نیستم كه به چنین چیزی تن بدهم. از طرفی در شهرستان ها رایج است كه به سراغ هنرمندان تازه كار یا كسانی كه حرفه ای نیستند می روند چون این افراد حاضرند با ارقام بسیار كم پروژه ها را به انجام برسانند. گرچه كه شاید این افراد حتی مجسمه ساز هم نباشند.
این هنرمند مجسمه ساز بیان می كند كه ساخت مجسمه های بد شكل به نهادهایی كه صاحب پروژه هستند بازمی گردد، این قبیل مشكلات تازه نیستند و سالیان سال است كه ما شاهد كارهای ضعیفی در سطح شهرها هستیم.
رئیس هیات مدیره انجمن مجسمه سازان ایران تصریح می كند: این امر تنها مختص مجسمه ها نیست و به دیگر پروژه های هنری در حوزه های مختلف كه در سطح شهر نصب می شوند هم برمی گردد. بالای ۵۰ درصد از آثار هنری شهری كه در سطح ایران كار می شود زیر ابتدایی ترین اصول هنری هستند؛ كسی هم درباره آنها پاسخگو نیست.
او با اشاره به اینكه این مساله از چند منظر قابل بررسی است، می گوید: اول نهاد سفارش دهنده است. آنها باید به مراتب كار حق و حقوق هنرمند را همچون زمان كار، متریالی كه با آن كار می كند و مبالغ قرار داد را در نظر بگیرند. پس از آن نیز باید درباره آن شخصیت خاص مطالعه و پژوهش شود كه صورت نمی گیرد. دوم اینكه هنرمندانی هم كه تن به چنین كارهایی می دهند مشكل خودشان است. چون امكان دارد هنرمند از روی استیصال تن به چنین كاری بدهد. از همه اینها بدتر سپردن كار به افراد ناكارآمد است كه شاید صلاحیت آنها را انجمن اصلاً قبول نكند.
مجیدی درانتها می گوید: شهر مراتبی دارد كه باید با عنایت به آن، اثر هنری را در هر منطقه قرار داد كه به این امر توجهی نمی گردد. مجسمه ای كه در شهر قرار می گیرد با مجسمه ای كه در گالری عرضه می شود متفاوت می باشد. چهره سعدی همان است كه استاد صدیقی جا انداخت و بعد از آن به شكل منطقی بهتر است، دیگران هم چهره سعدی را همان گونه ارائه دهند؛ البته امكان دارد شخصیتی باشد كه هنرمند قبلا تصویری از او ندیده باشد. ولی وقتی ما از قبل یك الگو داریم، برای ساخت مجسمه یا حتی كشیدن چهره مشاهیر باید روی شخصیت آن فرد مطالعه و پژوهش انجام دهیم و سپس به شباهت سازی آن فكر نماییم.
ضمن اینكه هنرمند می تواند با مطالعه و پژوهش آثاری كه پیش تر درباره یك شخصیت ارائه شده است، در نهایت اثری را از فیلتر ذهنی خود عبور داده و در نهایت كاری با امضای خودرا عرضه نماید.
منبع: عطر و تن
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب