درباره سفیر جدید تركیه در ایران بیشتر بدانید
یک استاد زبان و ادبیات فارسی سفیر شده است
به گزارش عطر و تن، حجابی کرلانگیچ که اخیرا بعنوان سفیر جمهوری ترکیه در تهران معرفی شده، مولوی شناس و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی است.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، چند روز پیش رسانه های ترک اعلام کردند، مولود چاووش اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه، حجابی کرلانگیچ (Hicabi Kırlangıç) را که سابقاً سفیر ترکیه در دهلی نو بو، بعنوان سفیر این کشور در تهران (ایران) انتخاب کرد است.
کرلانگیچ، متولد ۱۹۶۶ در آماسیه است که تحصیلات دانشگاهی خویش را تا انتهای دوره دکتری، در دانشگاه آنکارا، گذرانده است. او از سال ۱۹۹۸ در دانشکده ادبیات دانشگاه آنکارا، در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری به آموزش زبان و ادبیات فارسی مشغول بوده و کلاس های شرح غزلیات حافظ، شرح مثنوی مولانا و برخی دیگر از متون عرفانی و ادبیات تطبیقی را تدریس می کند. حجابی همینطور عضو هیئت مدیره انجمن مولاناپژوهی و عضو اتحادیه نویسندگان ترکیه است. وی در سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ و نیز، ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ رئیس اتحادیه نویسندگان ترکیه بوده است.
این دیپلمات در رابطه با آشنایی خود با زبان فارسی گفته است: آشنایی ام با زبان فارسی به اواخر دهه پنجاه شمسی، اوایل دهه هشتاد میلادی، برمی گردد. زمانی که دانش آموز مقطع دبیرستان بودم و به کلاس های ادبیات علاقه زیادی داشتم. در آن کلاس ها، دبیر ادبیاتمان از اهمیت زبان فارسی برای ادبیات کلاسیک ترکی سخن می گفت و من شاید تحت تاثیر سخنان او، تصمیم گرفتم در دانشگاه، فارسی یاد بگیرم.
از دیگر فعالیتهای اصلی کرلانگیچ، ترجمه متون ادب فارسی است؛ ترجمه «مثنوی معنوی»، «بوستان» و «گلستان» سعدی، «سبحة الابرار» جامی و «صد سال داستان نویسی در ایران» از حسن میرعابدینی، بخشی از کارنامه ترجمه های حجابی کرلانگیچ است. کرلانگیچ همینطور دیوان کامل حافظ را هم به زبان ترکی استانبولی ترجمه کرده است و به علت ترجمه آن پارسال ششمین نشان درجه یک علمی حافظ شناسی را به دست آورد.
او در رابطه با شعر حافظ اظهار داشته بود: یکی از خصوصیات شعر حافظ، قدرت تصویرسازی است. تصویرهایی که در شعر حافظ با زبان محکم و شگردهای بدیعی، مفاهیم خاص و شورآفرینی های بی نظیر، همراه هستند، شعر حافظ را از شعر شاعران دیگر متمایز می سازند. حافظ شیرازی، بعنوان شاعری منحصربه فرد، بعد از ادوار پُرعظمت شعر فارسی، رونق خاصی به شعر بخشیده و شعری را به وجود آورده که نوعی تلفیق گونه های شعر پیش از اوست. اینست که صدای حافظ در نتیجه این قابلیت به اقصای جهان رسیده و به شهرت بی نظیری نائل شده است که در تاریخ، نصیب کمتر شاعری در جهان بوده است. گوته شاعر معروف آلمانی تحت تاثیر حافظ، «دیوان غرب و شرق» را تدوین کرده است و شاعران عثمانی بخصوص و بیشتر از شعرای دیگر جهان، بر حافظ احترام گذاشته و شعر وی را سرمشق خود قرار داده اند.
به قول کرلانگیچ، در دوره عثمانی، تدریس فارسی بسیار شایع بوده است و بیشتر تحصیلکرده ها، تا حدودی، فارسی بلد بوده اند و خیلی از روشن فکران، از خواندن اشعار حافظ لذت می برده اند. در دوره ی جمهوریت نیز، حافظ شیرازی مورد علاقه ی شاعران، تحصیل کرده ها و روشن فکران ترکیه قرار گرفته است. در دوره جمهوریت، در ترکیه کسانی که فارسی بلد باشند و اشعار فارسی را از زبان اصلی اش بخوانند، خیلی کمتر بوده؛ ولی شهرت حافظ چندان کم نبوده است.
وی همینطور در سال ۱۳۹۶ در مراسم رونمایی ترجمه «مثنوی مولانا به ترکی» در رابطه با زبان فارسی و جایگاه مثنوی مولانا در ترکیه اظهار داشته بود: در ترکیه قدمت زبان فارسی بسیار زیاد است؛ از زمان سلاجقه تا امروز زبان فارسی میان اقشار مختلف جامعه ترکیه از نیروی شگفتی برخوردار می باشد. در دوره عثمانی فارسی یکی از زبان های رایج در جوامع فرهنگی ما بود و در مدارس از فارسی در کنار عربی و ترکی استفاده می شد. مثنوی مولانا، بوستان و گلستان سعدی شیرازی در کلاس ها تدریس می شد، بخصوص گزیده هایی از بوستان و گلستان. البته در دوره عثمانی ترجمه فارسی به ترکی چندان نیاز نبود. افراد باسواد با زبان فارسی هم آشنا بودند، از این روی بیش تر جای ترجمه از شرح های نوشته شده استفاده می شد. در دوره جمهوری الفبا تغییر نمود و زبان ترکی رفته رفته از ریشه های خود فاصله گرفت؛ از آن پس احتیاج به ترجمه حاصل شد؛ بعد از این مقطع مترجمان به ترجمه مثنوی و دیگر آثار کلاسیک فارسی پرداختند. به صورت کلی میتوان گفت در زمان عثمانی و جمهوری بیشتر از بیست عنوان شرح و ترجمه از مثنوی در زبان ترکی صورت گرفته است. در سال ۲۰۰۷ از جانب یونسکو سال مولانا نام گذاری شد؛ از آن پس مولوی پژوهی در ترکیه فزونی یافت و ترجمه های گوناگونی از آثار او صورت گرفت.
سفیر جدید ترکیه در تهران افزود: البته مثنوی تنها با ترجمه ها به ذهن نفوذ نمی کند؛ باید شرح ها و تحلیل های زیادی نگاشته شود، بخصوص در ترکیه که از زبان فارسی خیلی فاصله گرفته است. در اتحادیه نویسندگان ترکیه جلسات مثنوی خوانی برگزار می شد؛ هفده سال طول کشید تا تمام مثنوی را در آن جا بخوانیم و شرح بدهیم؛ این سبب شد در شهرهای دیگر ترکیه هم مثنوی خوانی آغاز شود.
او ضمن اشاره به رسم مثنوی خوانی در دوره عثمانی، شرح قولی از یحیی کمال، آخرین شاعر عروضی ترک، را ضروری دانست و اظهار نمود: او می گوید اجداد ما با خواندن مثنوی و خوردن پلو تا دروازه وین پیش رفتند. این سخن حال و هوای جامعه ی عثمانی را بازگو می کند؛ در آن زمان همه جا مثنوی و مثنوی خوانی دایر و رایج بود؛ حدودا در همه ی شهرهای بزرگ مولوی خانه وجود داشت که امروز تنها تعداد اندکی از آنها باقی است.
منبع: عطر و تن
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب