محمد حسینی طرح كرد
انتقاد از حرف های قهوه خانه ای درباره ادبیات
عطر و تن: محمد حسینی با انتقاد از حرف های قهوه خانه ای درباره ادبیات می گوید: كتاب های ترجمه ویترین محدود عرضه كتاب را اشغال می كنند و هر روز جا برای ادبیات فارسی كوچك و كوچك تر می گردد.
این داستان نویس در گفت وگو با ایسنا درباره استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه اظهار داشت: ما در كشورمان قانون كپی رایت نداریم. ماجرای كپی رایت مهم ترین ماجرای ادبی ماست كه باید اتفاق بیفتد و شكل بگیرد. وقتی كپی رایت نداریم ناشران بدون آن كه صلاحیت داشته باشند كتاب های ادبی مهم جهان را ترجمه می كنند و از یك كتاب ۱۰ عنوان ترجمه در بازار می توان پیدا كرد.
او اضافه كرد: این كتاب ها معمولا از چند فیلتر گذشته اند. در كشور خودشان به شهرت رسیده و بعد در جهان مشهور شده و جوایز مهمی گرفته اند. یك مترجم از بین ۱۰ كتاب مشهور یكی را انتخاب و ترجمه می كند. علاوه بر آن، چند مترجم دیگر همان كتاب را ترجمه می كنند.
حسینی تصریح كرد: تعداد كتاب فروشی های ما نسبت به میزان نشر و جمعیت مان كم است و این كتاب فروشی ها ویترین های محدودی دارند. كتاب های ترجمه كه شهرت جهانی دارند و از فیلترهای زیادی گذشته اند، این ویترین محدود را اشغال می كنند و برای كتاب های فارسی جا نمی ماند.
او در ادامه بیان كرد: طبیعی است كه استقبال مخاطبان از آثار ترجمه بیشتر باشد، برای این كه آن ها فیلترهای متعددی را رد كرده اند و ویترین های زیادی برای شان وجود دارد. مثلا از كتاب «شازده احتجاب» گلشیری یك نسخه وجود دارد در حالی كه از «صد سال تنهایی» ماركز ۱۰ ترجمه وجود دارد. زمانی كه كسی كتاب «صد سال تنهایی» را بخواهد، حتما در همه كتاب فروشی ها نسخه ای از آن وجود دارد. این مورد مسئله روشنی است و بارها و بارها مطرح شده و كسی به آن اهمیتی نمی دهد. مهم ترین مسئله ما كپی رایت است و این مورد باید حل شود.
این داستان نویس اظهار نمود: این حرف ها كه كتاب های ایرانی تنوع و ارزش خواندن ندارند حرف های قهوه خانه ای است. حرف قهوه خانه ای یعنی این كه در قهوه خانه ها آدم هایی نشسته اند و راجع به همه چیز اطلاعات دارند؛ اگر از نادرشاه حرف بزنید راجع به نادرشاه حرف می زنند و اگر از انرژی اتمی سخن بگویید صفر تا صدش را می گویند. تنها كسی می تواند راجع به ادبیات ایرانی نظر دهد كه همه كتاب های منتشرشده را خوانده باشد. هر سال در كشور ما ۴۰۰- ۵۰۰ عنوان كتاب ادبیات داستانی منتشر می گردد. چه كسی می تواند ادعا كند كه همه این ها را خوانده است؟ اگر فردی روزی ۱۰ ساعت كتاب و در هر ساعت ۲۰ صفحه بخواند، می تواند یك كتاب را در دو روز بخواند و حدود ۱۵۰ كتاب را نمی تواند بخواند. ازاین رو این كه ادعا كند كتاب های ایرانی تنوع ندارند، حرف قهوه خانه ای است و مستند نیست.
او در ادامه تصریح كرد: چیزی كه به معنای صدمه وجود دارد این است كه میزان تولید كتاب مان بالاست و ویترین برای عرضه كتاب كم است و كتاب های خوب در این میان دیده نمی شوند. این كه كتاب های ایرانی خواندنی نیستند حرف اشتباهی است و به كسی كه ادبیات كشور خودش را نخواند نمی توان گفت آدم باسواد.
محمد حسینی درباره نقش رسانه ها در استقبال مخاطبان هم اظهار داشت: رسانه ها دچار بحرانی هستند كه نویسندگان و ناشران با آن سروكار دارند. بیشتر از این كاری كه كرده اند بعید می دانم كاری از دست شان بربیاید. جریان های خیلی استوار و محكمی وجود داشتند برای این كه مخاطبان رسانه ها را از رسانه ها دور كنند و یا مخاطبان كتاب ها را از كتاب دور كنند، كه در عملكردشان موفق بوده اند. من از جانب رسانه ها كوتاهی ای نمی بینیم. ما به لحاظ فرهنگی و خواندن وضعیت بیماری داریم و این وضعیت را باید كارشناسان بررسی و اصلاح كنند. نمی توان تقصیر را گردن یك نفر انداخت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب