از وداع سایه با ارغوان تا بدرقه زیر آسمان تهران
به گزارش عطر و تن، مراسم خاکسپاری پیکر هوشنگ ابتهاج در مقابل تالار وحدت در تهران در حالی برگزار شد که پیکر این شاعر معاصر به زادگاهش رشت منتقل شد تا فردا ۵ شهریور ماه در خاک گیلان آرام بگیرد.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، مراسم خاکسپاری پیکر هوشنگ ابتهاج (سایه) در مقابل تالار وحدت امروز جمعه (۴ شهریور ماه) با خوانش سرود «ایران ای سرای امید» و شعر «ارغوان» با حضور پرشمار طرفداران این شاعر، قبل از آغاز رسمی مراسم اعلام شده، شروع شد.
آمدن پیکر هوشنگ ابتهاج با تشویق ممتد حاضران و خوانش بخشی از شعر ابتهاج « امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش» و درود بر سایه همراه شد.
در ادامه خوانش ابتهاج از شعر «ارغوان» برای حاضران پخش گردید که با زمزمه و گاه گریه حاضران همراه بود.
همچنین قبل از آغاز مراسم در تالار وحدت، پیکر ابتهاج به خانه ارغوان رفته تا او برای آخرین بار با درخت ارغوان محبوبش وداع گوید.
گفته می شود نماز با امامت آیت الله مصطفی محقق داماد در این خانه بر پیکر "سایه" اقامه شده است.
در مراسم مقابل تالار وحدت، یلدا ابتهاج، دختر این شاعر، بر سن حاضر و حضورش با شعار درود بر سایه و تسلیت تسلیت حاضران همراه بود.
وی در سخنانی اظهار داشت: سایه بالاخره به سرزمین خود بازگشت. خوشحالم که با همکاری وزارت ارشاد، سفارت ایران و همکاری مردم، این اتفاق رخ داد و من با برادرانم کیوان و کاوه توانستیم این مسأله را فراهم نماییم که امروز به وطن برگردد و با مشایعت شما راهی زادگاهش شود و فردا شنبه، پنجم شهریور ماه ار ساعت هشت بامداد در باغ محتشم به خاک سپرده شود.
او اضافه کرد: من این روز را هیچگاه تصور نداشتم و نمی دانستم چه پیش می آید اما حالا همه ما اینجا در یک غم شریک هستیم، از طرف خودم به شما تسلیت می گویم. امیدوارم که این امانت را از ما بپذیرید و در این خاک حفظش کنید.
فرزند ابتهاج بیان نمود: درست است که جسم او به خاک سپرده می شود اما با شعرش در این سرزمین می ماند.
پدر من انسان شریفی بود و تا آخرین لحظه که حتی در بیمارستان صحبت می کرد تمام فکرش مردم ایران بود و غم و شادی آنها بود و همیشه عشق مردم ایران را در دل داشت.
فرزند او تصریح کرد: سایه پیامش را با شعرش منتقل کرده و هیچ پیام و حرف اضافه ای به غیر از آن نگفته است. او با شعرش، مهرش به ایران، فرهنگ و هویت آنرا حفظ کرد. امروز ما همه وارث گفته هایش هستیم، امیدوارم در شعرش تعمق نماییم و فقط با خواندن، از آن نگذریم. در شعر او به غیر از مهر، دوستی و حرمت این خاک را نگه داشتن چیزی بیشتری نگفته است.
دختر هوشنگ ابتهاج افزود: پدرم همیشه می اظهار داشت که می خواهم به رشت برگردم، به جایی که به مردم آن تعلق دارم. او همیشه می گفت مردم آن کسی را که با صداقت حرف می زند را می فهمند و امروز مردم ایران با هر سلیقه ای این سخن او را پاسخ دادند. سایه باآنکه در زندگی خود سختی کشید اما تلخ نشد و امید را به ما بخشید و ما با این امید زندگی کردیم.
او در ادامه خطاب به مردم اظهار داشت: این امانت( پیکر پدرش) را از ما بگیرید، وقتی به آلمان برگردم این امکان را ندارم هر روز به سر این خاک بیایم اما امیدوارم شما همیشه با شعرش او را یاد کنید، چه بر سر مزارش که امیدوارم مزار شایسته ای باشد و چه با شعرهایش.
احمد جلالی، سفیر سابق ایران در یونسکو بعنوان دیگر سخنران ضمن اشاره به حضور شفیعی کدکنی در مراسم اظهار داشت: آقای کدکنی به خاطر تعلقات روحی قادر نبودند در مراسم سخنرانی کنند. اما حضورش مایه امید است، اینکه شاعری هم وزن سایه در بزرگداشت و مراسم بدرقه او حضور داشته باشد، خود برکتی است.
او ضمن اشاره به آخرین دیدارش با هوشنگ ابتهاج در ایام پایانی عمر این شاعر در بیمارستان، اظهار نمود: در حالت بیماری که به رفتنش انجامید، تنها چیزی که سبب شد تا سایه را سرحال نماییم و برق در چشماش بیاوریم، شعر بود و من این حیله را می دانستم که اگر برای او شعر بخوانی، جان می گیرد و من همیشه برایش شعر می خواندم.
او با اشاره به اینکه سایه، یکی از دانه درشت های شعر ایران است، اظهار نمود: شعر سایه در جهان زبان فارسی و فارغ از مرزبندی های جغرافیایی و سیاسی خوانده می شود.
جلالی با طرح این سوال که چطور می شود شعر سایه را پاسداشت، به بخشی از شعر سایه « پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست» اشاره نمود و اظهار داشت: زبان به معنای لغت و واژه نیست، زبان به معنای مهربانی و انسانیت و زبان فرهنگ است.
دختران مدرسه «سلاله» که در زمان حیات با سایه به گفتگو پرداخته بودند، در این مراسم به شعرخوانی پرداختند. که پس از آخر شعرخوانی آنها یلدا ابتهاج به آن دیدار اشاره نمود و از حس پدرش به شعرخوانی آنها گفت.
مراسم با پخش سرود «ایران سرای امید» و با خوانش و همراهی مردم به پایان رسید.
محمدرضا شفیعی کدکنی، بهمن فرمان آرا، ابراهیم اسماعیلی اراضی، محمدعلی مودب، سهیل محمودی، سیدمحمدعلی ابطحی، اسماعیل آذر، علی دهباشی و... از چهره های حاضر در مراسم بودند.
زنده یاد ابتهاج، سال ۱۳۰۶ در رشت متولد شد و در ۲۰ سالگی نخستین کتابش را با نام «نخستین نغمه ها» منتشر نمود. او سرودن غزل را در کنار سرودن شعر در چارچوب های دیگر سنتی تجربه نمود. همینطور نمونه هایی از شعر نو در میان آثار این شاعر به چشم می خورد. شعر تصنیف مشهور «سپیده» که با عنوان «ایران ای سرای امید» شناخته می شود، از سروده های ابتهاج است.
ابتهاج در تیرماه ۱۴۰۱ به علت نارسایی کلیوی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان بستری و تحت درمان قرار گرفته بود، صبح چهارشنبه ۱۹ مرداد در ۹۵سالگی درگذشت.
منبع: atrotan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب