مضامین فكری مشترك نزد عطار و خیام
عطر و تن: در شروع نشست های بزرگداشت عطار و خیام نیشابوری از مضامین فکری مشترک نزد این دو شاعر سخن گفته شد.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا، اولین نشست از نشست های وبیناری علمی- پژوهشی «از هفت شهر عشق تا هزار وادی اندیشه» (در بزرگداشت عطار و خیام نیشابوری) با همت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری، انجمن ترویج زبان و ادب فارسی ایران (شعبه خراسان) و مرکز فرهنگی و بین المللی شهر کتاب با سخنرانی رضا اشرف زاده و رجب علی لباف خانیکی و شماری از علاقه مندان، پژوهشگران و دانشجویان انجام شد.
علی صادقی منش، دبیر نشست، از عطار بعنوان راوی آزادی و عرفان یاد کرد.
بگفته این عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری، آزادگی از بند قدرت های حاکم و مسلط بر زمان و پرهیز از آلودن دامان شعر به مدح و ریا، عطار نیشابوری را در سپهر پرستاره ادب فارسی، فریدی یگانه ساخته است.
محمدجعفر یاحقی، رئیس انجمن ترویج زبان و ادب فارسی (شعبه خراسان)، نیز در سخنانی کوتاه، هدف از برگزاری این سلسله جلسات را اعتلای هرچه بیشتر زبان و ادبیات فارسی دانست و اشاره کرد: برآنیم که طی این بازه زمانی یک ماه و چندروزه، پیوسته و مدام یاد و نام دو تن از برجسته ترین مفاخر فرهنگی و ادبی خودمان را در فضای کشور طنین انداز نماییم.
رضا اشرف زاده هم به «اندیشه های خیامی در مختارنامه عطار» پرداخت و اظهار نمود: درباره عطار و اندیشه های برجسته وی در دو حوزه نظم و نثر فارسی، بسیار گفته اند و شنیده ایم امّا درباره وجوه تشابه فکری او و خیام تا حالا کمتر سخنی به میان آمده است.
این عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد با اشاره به اینکه قالب رباعی قالبی ایرانی و مخصوص به خراسانیان بوده است، اظهار نمود: من بر این گفته شواهد و مستندات مختلفی دارم که جدا از روایت شمس قیس رازی در کتاب «المعجم»، تحقیقات گسترده آکادمی علوم ادبی تاجیکستان هم بر آن صحه می گذارد.
او سپس با خواندن نمونه هایی از رباعیات مختارنامه عطار و مقایسه آنها با برخی رئوس اندیشگی حکیم عمر خیام، اشاره کرد: مسائلی همچون خودشناسی و تامل در مفهوم بنیادین حیات، خوش باشی و دم غنیمتی و نیز مرگ اندیشی همچون بارزترین مضامین فکری مشترک نزد عطار و خیام است.
رجب علی لباف خانیکی هم به بحث درباره «نیشابور در روزگار عطار نیشابوری» پرداخت.
این عتیقه شناس و پژوهشگر اظهار نمود: برمبنای مطالعات باستان شناسی، منطقه نیشابور و به ویژه شهر نیشابور دست کم از حدود پنج هزار سال پیش در عرصه تاریخ حضور شایان توجهی داشته است امّا عصر عطار برای نیشابور دورانی بسیار تعیین کننده بود.
او اضافه کرد: به گواه تاریخ، نیشابور تا اواسط قرن ششم هجری، اعتباری پیوسته رو به فزونی داشته است امّا شاید از شوربختی عطار بوده که در روزگاری ولادت و پرورش یافته که این شهر با مصائب و بلایای مختلفی دست به گریبان بوده است.
خانیکی با خواندن نمونه هایی از آثار و مدارک تاریخی کهن، از فتنه غز و بروز بلایایی چون قحطی، وبا و زلزله بعنوان قسمتی از وقایع تاریخی روزگار عطار نام برد و اظهار داشت: امّا بزرگ ترین و فاجعه بارترین رویداد تاریخی این عصر همانا یورش مغولان به نیشابور بود که سرانجام دارالعلم جهان اسلام را به زانو درآورد و شیخ فریدالدین عطار نیز جان بر سر آن نهاد و نامش در صف خیل عظیم شهدای شهر نیشابور ثبت گردید.
علاقه مندان می توانند این جلسه های هفتگی را از نشانی برخط: https: //meeting5.hsu.ac.ir/b/hak-ktd-vwg دنبال کنند.
منبع: atrotan.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب