گفت وگو با پدرام ابراهیمی
نگاهی به طنز نوشتن برای كرونا
به گزارش عطر و تن پدرام ابراهیمی زیاد بودن اتفاق های ناگوار را دلیل اصلی رفتن مردم به سمت طنز می داند و می گوید: مردم به طنز عمیق علاقه ندارند و این اثباتش چندان سخت نیست.
این طنزپرداز در گفتگو با ایسنا، درباره لزوم نوشتن طنز برای کرونا و مشکلات نوشتن در این حوزه، اظهار نمود: مرز باریک و متحرکی میان این که ما به صدمه دیده ها بخندیم یا این که از صدمه دیده ها حمایت نماییم و به آنها روحیه بدهیم، وجود دارد. این که گفته می شود ما برای هر مشکلی جوک می سازیم و اهمیت آنرا کم می نماییم حرف درستی نیست. طنز ساختن یک واکنش است، آن هم در جامعه ای که رسانه ها علیرغم میل شان نمی توانند کارکرد واقعی شان را داشته باشند. ما با ساختن طنز به یکدیگر اطلاع رسانی می کنیم؛ چیزهایی را که شاید نتوانیم در اخبار رسمی بخوانیم با طنز به یکدیگر اطلاع می دهیم.
او سپس درباره ساختن طنز برای هر اتفاقی اظهار داشت: این مورد به خصلت هر جامعه برمی گردد، شاید جامعه ای دیگر با این موارد طور دیگری برخورد کند. اگر هر ۱۰۰ سال یک مرتبه اتفاق ناگواری در جامعه ای رخ بدهد حتما افراد جامعه گل می خرند و شمع روشن می کنند، اما ما هر روز دو سه اتفاق ناگوار داریم. اگر یک تیرآهن یک مرتبه به سر من بخورد تراژدی است اما تا شب پنج بار بخورد می شود کمدی. یکی از دلایلی که جامعه ما و نه فقط طنزپردازان به سمت طنز رفته اند مثلا زمانی که زلزله می آید، طلا گران می شود، هواپیما آن طور می شود و کشتی این طور، به خاطر کثرت اتفاقات ناگوار است.
ابراهیمی با بیان این که ساختن طنز با یک نیت صورت نمی گیرد، تصریح کرد: ما علاقه داریم یک لباس کلی به همه چیز بپوشانیم، اما همه کارها با یک هدف انجام نمی شود؛ گروهی هستند که با ساختن طنز می خواهند روحیه بدهند، گروه دیگری هستند که فقط صرف بامزه بودن این کار را انجام می دهند و گروهی هم هستند که هدف دارند (طنز در خدمت اهداف سیاسی هم هست). اگر بخواهیم پای طنز متعهد را به میان بکشیم باید بگوییم طنز و طنزپرداز متعهد تلاش می کند از ابزار خود برای روحیه دادن استفاده کند؛ مثلا در دوران کرونا بسیاری از طنزپردان به تولید چیزهای سرگرم کننده دست زدند تا آدم ها در خانه وقت بگذرانند، حتی برخی با کرونا مرتبط نبود و هدف شان ایجاد سرگرمی بود.
او درباره سطحی بودن بعضی از طنزها و تاریخ مصرف داشتن آنها اظهار داشت: مساله این است که همه چیز به سمت ابتذال حرکت می کند و آدم هایی که در ریشه خود به این ابتذال علاقه ندارند به آن تن داده اند. در همکاران خودم و حتی خودم هم می شود این مساله را دید و بدون این که متوجه آن شده باشیم به سمتش رفته ایم. شبکه های اجتماعی ساز و کاری دارد و زمانی که یک طنزپرداز می بیند به کار عمیق و خوب توجهی نمی گردد اما در عین حال کسی می آید جلو دوربین، روسری سر می کند و با سبیل یک سری دیالوگ بامزه می گوید، که هم اقبال عمومی به سمتش هست و هم عواید مادی برایش دارد، انگیزه تولید کار خوب در او کم می شود. ما در دورانی هستیم که هر یک دقیقه مان با دقیقه بعدمان به لحاظ تورم فرق می کند. نمی توان انتظار داشت کسی فداکاری کند و پافشاری داشته باشد که کار فاخر تولید نماید.
ابراهیمی در ادامه بیان نمود: البته من به طنز فاخر و غیرفاخر قائل نیستم، ولی ظاهرا مخاطب به طنز عمیق علاقه ندارد و اثباتش هم کار دشواری نیست. با یک چرخ کوچک در اینستاگرام و دیدن میزان لایک ها و ارقام فالوئرهای صفحاتی که کار خوب تولید می کنند و صفحاتی که کار سطحی تولید می کنند، می توان به این مورد پی برد.
او در انتها از نوشتن کتاب جدید خود اطلاع داد و اظهار داشت: از سال ۹۷ مشغول نوشتن آن هستم و الان در مرحله بازنویسی ام. نامش هنوز معلوم نیست و شبیه اتوبیوگرافی است و مشتمل بر جستارهای روایی و داستان های کوتاه است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب