مسئول خانه كودكان افغانستان:
برخی ایرانی ها هنوز نمی دانند زبان ما فارسی است
به گزارش عطر و تن مسئول خانه كودكان افغانستان می گوید: هنوز سرزمین افغانستان برای مردم ایران ناشناخته است و حتی بعضی از مردم ایران هنوز نمی دانند كه زبان ما فارسی است.
نادر موسوی در گفتگو با ایسنا، درباره وضعیت استقبال بازدیدكنندگان از غرفه خانه كودكان افغانستان در سی ودومین نمایشگاه بین المللی كتاب تهران اظهار نمود: امسال ششمین سالی است كه در نمایشگاه هستیم و نخستین سالی است كه با عنوان نشر آمو شركت می كنیم؛ نشری كه در حوزه شعر و ادبیات تخصصی افغانستان كار می كند. اما سال قبل جای غرفه مان در نمایشگاه بهتر بود. امسال در این چند روز انتظار داشتیم كه استقبال بیشتری از غرفه شود؛ در حالیكه در بخش آخر نیم طبقه، رجوع كنندگان زیاد هستند اما ما در جای مهجوری واقع شده ایم. اصلا كسی فكر نمی كند كه در این قسمت غرفه ای باشد، مگر این كه كسی اشتباهی این طرف بیاید. از این جهت آن انتظاری كه داشتیم برآورده نشد.
او اضافه كرد: سال گذشته گفتیم كه جای مان خوب نیست اما امسال ما را جایی انداختند كه حالا می گوییم صد شكر به سال گذشته. این همه هزینه برای نمایشگاه كتاب می شود تا كتاب در معرض دید بازدیدكنندگان باشد و چرخه تولید كتاب به گردش دربیاید و نویسنده رغبت كند تا بنویسد و چاپخانه و ناشر سرمایه بگذارند اما اگر مقرر است كتاب دیده نشود و فروش نرود، این چرخه از بین می رود. امسال آن انتظاری كه داشتیم برآورده نشد و فقط با گردن كج این جا نشسته ایم تا ببینیم كه می آید.
موسوی سپس به كتاب هایی كه توسط خانه كودكان افغانستان انتشار یافته است، اشاره نمود و اظهار داشت: تلاش كرده ایم كتاب هایی كه كار می شود، بهترین كتاب های شعر و ادبیات داستانی افغانستان باشد. یك مجموعه ۲۰ جلدی شعر و یك مجموعه حدودا ۴۲ جلدی داستان را از بهترین داستان نویسان كار كرده ایم.
مسئول خانه كودكان افغانستان با بیان این كه شعر افغانستان و بیشتر داستان آن برای خوانندگان ایرانی جذاب است، افزود: سالی كه در نمایشگاه كتاب شهر آفتاب بودیم، محل عبور بازدیدكنندگان عام از كنار غرفه ما بیشتر بود و این سبب می شد وقتی یك كتاب را می خرند فردای همان روز به دنبال كتاب های دیگری بیایند. یك خصوصیت خاصی كه ادبیات داستانی و شعر افغانستان دارد، این است كه داستان و شعر افغانستان برخاسته از دردها و رنج هایی است كه شاعر یا نویسنده خودش دیده و لمس كرده است. اگر از مهاجرت حرف می زند خودش آنرا تجربه كرده، اگر از ویرانی حرف می زند خانه خودش ویرانش شده است. یا كشته شدن عزیزانش را در جنگ دیده و تلخی آوارگی را چشیده است. در همه این چیزها عشق را هم درك كرده است. به نظر من یكی از علت های مهم استقبال ایرانی ها و فارسی زبانان از ادبیات افغانستان همین است. هرچند مردم افغانستان سال ها است كه در ایران زندگی می كنند، هنوز سرزمین افغانستان برای مردم ایران ناشناخته است به صورتی كه از رجوع عده ای به غرفه ما مشخص شد كه حتی بعضی از مردم ایران هنوز نمی دانند كه زبان ما فارسی است.
نادر موسوی با اشاره به این كه ما در ادبیات همدیگر وارد نشده ایم، اظهار نمود: مثلا یك كتاب «بادبادك باز» سبب شد تا نگاه مردم ایران نسبت به جامعه افغانستان عوض شود. و از این كارها باز هم باید باشد تا مردم بدانند كه ما ریشه های مان و دردهای مان یكی است و از راه ادبیات به زندگی یكدیگر وارد شوند.
او در انتها در پاسخ به سوالی درباره این كه در روزهای غیر از نمایشگاه كتاب چطور می شود ادبیات افغانستان را معرفی نمود، اظهار داشت: بخشی از آن به ناشران برمی گردد. دوره، دوره تبلیغات است و حتی بهترین محصولات هم اگر تبلیغ نداشته باشند، دیده نمی شوند. مثلا باید در نمایشگاه های مختلف حتی استانی شركت نماییم و این آثار را به دست ناشران و فروشگاه های كتاب برسانیم و سمینارها و جشنواره هایی هم گذاشته شود تا ادبیات افغانستان به گوش خواننده ایرانی برسد.
منبع: عطر و تن
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب