گفت وگو با رئیس جدید اتحادیه ناشران
هیئت مدیره جدید نگاه سلبی ندارد
به گزارش عطر و تن رئیس اتحادیه ناشران و كتاب فروشان تهران می گوید: اتحادیه محل اتحاد است؛ هیئت مدیره جدید به دست اندركاران كتاب نگاه سلبی ندارد و به دنبال استفاده از همه ظرفیت هاست.
قاچاق كتاب، حاشیه های انتخابات اتحادیه ناشران، موضع اتحادیه نسبت به گرانی كاغذ، و واسپاری امور نمایشگاه بین المللی كتاب تهران به تشكل های نشر موضوعاتی بود كه در گفت وگوی ایسنا با هومان حسن پور - رئیس جدید اتحادیه ناشران و كتاب فروشان تهران - عنوان شد. در ادامه بخشی از این گفتگو می آید و ادامه آن در ایام آینده منتشر خواهد شد.
اگر كاغذ با دلار ۱۵ هزارتومانی هم وارد می شد، این قدر گران نبود
ما با افزایش چندبرابری نرخ كاغذ در طول سال مواجه بوده ایم و موضوعی كه این روزها بنظر می رسد صدمه بسیاری به بدنه نشر می زند همین گرانی كاغذ است. تابحال اتحادیه ناشران موضعی نسبت به گرانی كاغذ نداشته است. می خواهم بدانم موضع اتحادیه در قبال این گرانی ها و پشتیبانی از ناشران چیست؟
درباره كاغذ، این طور نبوده كه عكس العملی نداشته باشیم. ما پیگیر قضایا بوده ایم. دولت در شرایطی قرار گرفت كه باید خیلی از تصمیم ها را با هم می گرفت. ما پیشنهادهای زیادی به دولت و وزارت ارشاد عرضه دادیم، شاید در خلال هفته های آینده كارهای جدیدی هم صورت گیرد.
با كارهایی كه تابحال در زمینه كاغذ انجام شده، مشكلی نداریم. مشكل ما در بخش دیگری است و می خواهیم قیمت كاغذ را پایین بیاوریم چونكه احساس می نماییم تفاوت قیمتی كه بین كاغذ واردشده و آن چه به ناشران عرضه می شود، وجود دارد خیلی فاجعه بار است. كاغذ با نرخی وارد می شود كه سال قبل وارد می شد؛ با ارز ۴۲۰۰ تومان، نه با دلار ۱۵ و ۱۶ هزارتومانی. حتی اگر با دلار ۱۵ هزارتومانی هم وارد می شد نباید با این قیمت به دست ناشر می رسید. این چیزی است كه ما تلاش داریم با آن برخورد نماییم.
با این قضایا برخوردهای كلیشه ای و شعارگونه می شود. مشخص است كه ما می خواهیم قیمت ها را پایین بیاوریم. سازوكار دسترسی به این قضیه را هم داریم پیگیری می نماییم كه ان شاءالله به نتیجه خواهیم رسید.
ناشر چه قیمتی روی كتاب ها بزند؟!
پیشنهادهای شما به وزارت ارشاد و دولت چه بوده است؟
ما اخیرا جلسه ای داشتیم و شاید تصمیم های خوبی از سوی ارشاد گرفته شود.
تخصیص كاغذ را وزارت ارشاد انجام می دهد اما ما می گوییم صنف باید در تخصیص كاغذ نقش ایفا كند، چونكه می داند به چه كسی كاغذ بدهد و به چه كسی ندهد؛ یعنی آمار تخصصی تری دارد. از سوی دیگر در توزیع كاغذ بخصوص در بخش مصرف، ما شدیدا به كنترل نیاز داریم. باید مطمئن شویم كاغذی كه به ناشر داده می شود به صورت كتاب چاپ می شود. توزیع متمركزی كه انجام می شود خوب است اما آن چه در حوزه توزیع متمركز انجام می شود بسیار كم است؛ ۲۰۰هزار تن كاغذ وارد كشور ما شده اما فقط ۱۵ هزار تن وارد توزیع متمركز شده است كه می توان از آن ردی گرفت. اگر این مسائل حل شود، فاصله غیرمنطقی ای را كه بین قیمت تمام شده كالا و رسیدن به دست مصرف كننده بوجود آمده است، از بین می بریم. دلیل مان هم خیلی واضح است؛ ما با این شرایط نمی توانیم ادامه بدهیم، ناشران از نظر تهیه كاغذ در مضیقه هستند و اگر بتوانند كاغذی تهیه كنند نقدینگی آنها به شدت تخلیه می شود.
ناشری امكان دارد ۱۰ یا ۱۵ هزار بند در سال مصرف كاغذ داشته باشد. باید این رقم را تقسیم بر تعداد ۱۲ نماییم، چونكه چرخه اقتصادی بر مبنای آن تعبیه شده است. اگر با این روش بخواهیم به آنها كاغذ بدهیم، می توانیم ۲۰۰۰ یا ۳۰۰۰ بند كاغذ به آنها بدهیم. با این كار ناشر نقدینگی خویش را از دست می دهد و فلج می شود. از سوی دیگر تمام قسمت های تولید كتاب نقدی شده است، اگر قبلا لیتوگراف یا چاپخانه چك می گرفت الان نقدی شده در حالیكه قیمت ها سه برابر شده است. قیمت سلفون ساده هفت برابر شده است، قبلا سلفون سانتی ۳۰ تومان بود كه حالا ۲۴۰ تومان شده، آن هم اگر پیدا شود. قیمت مقوای گلاسه كه مصرف روی جلد كتاب است چندبرابر شده است. الان برای كتاب ۱۰۰ صفحه ای مقوا درنظر بگیریم بدون هزینه چاپ و غیره ۱۶۰۰ تومان می شود. حالا ناشر چقدر بر روی كتاب قیمت بزند!؟ ناشر نمی تواند با این قیمت ها كتاب چاپ كند. حالا چطور ملت كتاب بخوانند؟ این ها موضوعاتی است كه بر روی آنها كار كرده و سازوكارهایش را هم از نظر فنی درنظر گرفته ایم.
حضور صنف در تخصیص كاغذ بسیار مهم است
شرایط كشور به گونه ای است كه به كمك همه جانبه نیاز دارد. با صنایع دیگر كاری نداریم و نمی گوییم به صنعتی كمك كنید یا نكنید، امكان دارد جایی مصرف دارویی وجود داشته باشد، ما چرا باید بگوییم ندهید؟! نباید چنین حرفی بزنیم، به خودمان اجازه نمی دهیم چنین حرفی بزنیم و این مورد در تخصص ما نیست. ما می توانیم قسمتی را كه به كتاب و نشر ربط دارد، پیگیری نماییم. كار باید تخصصی شود تا بتوان روی آن كار كرد تا این طور نشود كه كاغذ با كیلویی فلان تومان وارد كشور شود، فلان قدر نرخ دولتی اش بشود، و آزادش بشود فلان قدر. ناشر زورش به كاغذی كه با ارز دولتی با سود كار محاسبه می شود، نمی رسد و نمی تواند هزینه هایش را بدهد.
ناشرانی كه به صورت روتین كتاب چاپ می كنند یا كاغذ در انبار دارند یا این كه بر مبنای نیازشان كاغذ می خرند. گرانی كاغذ به هر دو ضربه می زند؛ ناشری كه كاغذ انبارش به حدی می رسد باید كاغذ جایگزین كند و ناشری كه برای چاپ كتاب به كاغذ نیاز دارد، اما كاغذ گیر نمی آورد اگر كاغذ باشد باید نقدینگی خویش را خالی كنند. در واقع به دست آوردن كاغذ به قیمت از بین بردن نقدینگی اش تمام می شود؛ نقدینگی ای كه چرخه اقتصادی اش را می چرخاند.
اگر صنف در تخصیص كاغذ تأثیر مستقیم داشته باشد، همینطور بر مصرف كنترل و نظارت داشته باشد، ضرورتی ندارد كه اختصاص كاغذ را تا یك چهارم كاهش بدهیم. اگر ناشری ۲۰ بند كاغذ بخواهد می دهیم و می گوییم برو چاپ كن و ما شمارش می نماییم، مسئله ای نیست. فردا هم باز ۵۰ بند برای كتاب درخواست بده. در واقع مدیریت مالی و اقتصادی ناشر را به هم نمی زنیم. ما آمادگی عرضه این كمك را داریم و در سطوح بالاتر هم اعلام نموده ایم.
هیئت مدیره جدید نگاه سلبی ندارد
در انتخابات اتحادیه معمولا با حاشیه هایی روبه رو می شویم كه شایسته صنف نشر نیست، اتحادیه ناشران چه تدابیری را برای پیشگیری از این مورد در انتخابات های آینده خواهد داشت تا اتحادیه به حاشیه كشیده نشود؟
اگر به دنبال فرمول كلی بگردید پیدا نمی گردد چونكه فرمول كلی نداریم. ما درباره بحث تعاملی صحبت می نماییم. در این زمینه باید فاكتورهایی را كه برای تعامل مهم می باشد در نظر بگیریم كه بحث مجزایی را می طلبد. اما می توان موردی صحبت كرد كه هربار بحث بر سر چه بوده است.
هیئت مدیره جدید كه روی كار آمده به دنبال این است كه از ظرفیت های صنف به نحو احسن استفاده نماید. ما نسبت به دست اندركاران نگاه سلبی نداریم و برای همه احترام قائلیم. این طور هم نیست كه همه باید هم نظر ما باشند، امكان دارد كسانی هم نظر شما نباشند. نهاد صنفی، نامش رویش است و كسی كه به آن جا می آید می خواهد اتحاد به دست بیاورد نه این كه تفرقه ایجاد كند. كسی كه وارد اتحادیه می شود یاد گرفته است كه كار گروهی انجام بدهد تا اتحاد درست شود و اگر جایی اختلاف نظر وجود دارد این اختلاف ها را به هم وصل كند. این اتصال به چه شكل است؟ بین نیروها و بخش های مختلف نقاط مشترك وجود دارد، باید روی این نقاط مشترك تاكید كرد؛ البته اگر این اتصال سبب نشود كه اهداف و اصول اتحادیه زیر سوال برود، همینطور نباید طوری بشود كه ما رفیق باشیم و فلان مبحث را نادیده بگیریم.
اتحادیه برای كار گروهی آمده است و معنای دیگری جر این ندارد.
صفر تا صد نمایشگاه باید در دست صنف باشد
بحثی كه با نزدیك شدن به نمایشگاه مطرح می شود، واسپاری امور نمایشگاه به صنف است. مطلوب واسپاری ها چیست و واسپاری هایی كه تابحال انجام شده تا چه حد واقعی بوده است؟
واسپاری یك الگوی نهایی دارد، آن هم این است كه صنف امور نمایشگاه را به صورت كامل (از صفر تا صد) در دست داشته باشد. البته اموری وجود دارد كه در این صفر تا صد نمی گنجد، آن هم بخش حاكمیتی ماجرا است. اگر می گوییم امور نمایشگاه را صفر تا صد انجام دهیم منظورمان این نیست كه نیروی انتظامی و آمبولانس هم می آوریم، این كار ما نیست. از صفر تا صد منظورمان این است كه امور ناشران و هزینه و درآمدها را خودگردانی كنند و این دفعه بر دوش دولت نباشد.
ما برای حرفه ای شدن نیاز داریم اتصالات و وابستگی ها را از بین ببریم. پس از استقرار هیئت مدیره جدید بر روی این مورد كار كرده ایم و با عنایت به بی زمانی ای كه داشتیم تأثیرگذاری خوبی در این زمینه داشته ایم. اما مطلوب نهایی ما این است كه صنف كار نمایشگاه را انجام دهد.
چیزی كه شورای سیاست گذاری اعلام كرد، این كه اتحادیه ناشران و آشنا این كار را انجام دهند، اتفاق خوبی بود تا دو نهاد فراگیر این امور را انجام دهند و از ظرفیت های خود استفاده كنند. این همكاری باید به افزایش و ارتقای كیفیت بدل شود.
اما این كه گفته می شود واسپاری ها صوری است، وقتی هزینه ای را دولت پرداخت می كند چه كار باید كرد؟ نكته این است كه نمی گردد هم هزینه كنی، هم همه كار را دیگری انجام دهد و در نهایت تو پاسخ گو باشی. یك سری مسائل پارادوكس دارند. صنف باید مسئولیت بپذیرد و ان شاءالله در سال بعد این اتفاق بیفتد.
می خواهیم كتاب فروشی ها آسیب فاحشی نخورند
اما نكته مهم دیگر بحث نمایشگاه در صنف این است كه حداقل آسیب به كتاب فروشان بخورد. اگر قرار باشد اجرای نمایشگاه كتاب، فروش كتاب فروشی ها را از بین ببرد نقض غرض می شود. متاسفانه نمایشگاه كتاب از شكل نمایشگاهی به فروشگاهی تبدیل شد و الان هم بدنه نشر طوری گرفتار آن است كه نمی گردد كاری برایش كرد. خیلی از ناشران بر روی نمایشگاه حساب باز می كنند. ما به دنبال راهكارهایی هستیم كه كتاب فروشی ها آسیب فاحشی نخورند. چراغ هر كتاب فروشی ای كه خاموش شود امكان فروش ۳۶۵ روز از بین می رود. ما نمی توانیم این حقیقت را نادیده بگیریم.
گفت وگوی ایسنا با هومان حسن پور درباره قاچاق كتاب در ایام آینده منتشر خواهد شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب