محمد رحمانیان:
شقیقه های سفید را باید بیشتر از یك مرتبه خواند
به گزارش عطر و تن اولین رمان ایوب آقاخانی با عنوان «شقیقه های سفید» رونمایی گردید.
به گزارش عطر و تن به نقل از ایسنا بر مبنای خبر رسیده، مراسم رونمایی و جشن امضای كتاب «شقیقه های سفید» نوشته ایوب آقاخانی با حضور اهالی ادبیات و هنر در مجموعه فرهنگی هنری شهر كتاب فرشته برگزار گردید.
در این مراسم ایوب آقاخانی - نمایشنامه نویس، كارگردان، بازیگر و مدرس دانشگاه - با بیانی سخنانی درباره «شقیقه های سفید» به هنرمندان حاضر در مراسم همچون محمد رحمانیان، سعید شاهسواری و فرشته طائرپور اشاره نمود و اظهار داشت: من شاگرد استادان بسیار بزرگی بوده ام؛ استاد بهرام بیضایی، محمود دولت آبادی نازنین كه در محضر او داستان نویسی آموختم، زنده یاد هوشنگ گلشیری كه تنها یك ترم افتخار شاگردی اش را داشتم و جمال میرصادقی كه سه ترم در حوزه های گوناگون داستان نویسی استاد من بود. این درس ها را در دانشگاه آموختم. اما امروز دوست دارم اقرار كنم كه از كمتر كسی همچون محمد رحمانیان آموختم و این واقعیتی انكارناپذیر در زندگی هنری من است. من از نمایشنامه های او، نگاهِ سنجیده به درام را آموختم، جنسِ نگاهی متفاوت كه همواره مرا مدیونِ تلاش های محمد رحمانیان كرده است.
سپس محمد رحمانیان از اولین رمان ایوب آقاخانی و آن چه برای اولین بار بعد از خواندن این داستان در ذهنش بوجود آمد گفت و اظهار نمود: یكی از گله های من از او این است كه چرا این قدر دیر به فكر رمان نویسی افتاد. «شقیقه های سفید» رمانی است كه حتماً باید بیشتر از دو بار خوانده شود چون كه چه در ساختار و چه در زبان، ریزه كاری های فراوان دارد. این روزها كمتر اثری را می بینیم كه مستقیم و بی واسطه به مسائل بسیار مهم جامعه امروز ایران می پردازد. به اعتقاد من سال ها بعد زمانی كه بخواهند از این روزهای جامعه ما یاد كنند می توانند از آثار ایوب آقاخانی تصویر درستی از این دوران بگیرند.
این كارگدان تئاتر و نمایشنامه نویس اضافه كرد: اولین نكته ای كه در خواندن این رمان مخاطب را شگفت زده می كند، این نكته است كه اثر برخلاف پیشینه مولفش كه یك نمایشنامه نویس است، بر پایه دیالوگ نمی چرخد. در این رمان با یك ایوب آقاخانی جدید روبه رو هستیم؛ چه در سبك و چه در نحوه نگارش. همان فصل نخست كتاب كه شرح خونینی از جنگ است با كلمات مختصری بیان می شود به مخاطب انگیزه پیگیری داستان را می دهد و بدون تعارف تا حد زیادی مرا به یاد آثار محمود دولت آبادی می اندازد؛ نگاهی دردمندانه با زبانی بسیار پاكیزه و توصیفاتی بسیار درخشان از جنسِ توصیفات دولت آبادی در داستان هایش. ساختار پیچیده و روایت غیرخطی ای كه داستان دارد مخاطب را به یاد روایت های غیرخطی استاد گلشیری می اندازد. گلشیری فضا و فرمی را به ما یادآوری كرد كه همواره در كنار ما هست، و این نكته را به سادگی در ذهن مخاطب بوجود می آورد و این همان چیزی است كه ایوب آقاخانی به خوبی از استاد خود آموخته است. شخصیت اول داستان از جهانی بسیار پیچیده می آید كه به تبعِ آن مخاطب نمی تواند قضاوتِ قطعی در موردش داشته باشد. یكی از خصوصیت های مثبت اثر ایوب آقاخانی این نكته است كه آموخته های بسیاری دارد اما از آنها گذر می كند. همه آن چه را از دیگران تأثیر پذیرفته در خود حفظ می نماید اما در عین حال از آنها عبور می كند و این بهترین اتفاقی است كه می تواند برای یك نویسنده رخ دهد. این اتفاق برای وی در مورد نمایشنامه هایش هم افتاده است؛ خیلی از آثار او برای من یادآور آثار اكبر رادی است، اما در ادامه سرانجامِ این خودِ ایوب آقاخانی است كه در آثار پیدا می شود.
در بخش دیگری ازمراسم، محمد رحمانیان بخشی از این رمان را برای حاضران خواند و بعد از آن سعید شاهسواری، فیلم نامه نویس، تهیه كننده و تدوین گر هم در مورد «شقیقه های سفید» اظهار داشت: توقعِ نوشتن یك رمان از كسی كه نمایشنامه نویس و بازیگر تئاتر است، انتظار عجیبی نیست. اما نوشتنِ رمان هم كار بسیار غریب و دشواری است. از قضا این روزها نویسنده بسیار داریم اما آن چه باید، نوشته نمی گردد و كمتر اثری را می بینیم كه ماندگار باشد. برای من بسیار تحسین برانگیز است كه دوستی دارم كه چنین اثری را خلق كرده است. من از همین جا علاقه مندان به ادبیات را دعوت می كنم كه رمان «شقیقه های سفید» را به دقت بخوانند چون ریزه كاری ها، ظرافت ها و جزئیات فراوانی دارد.
جواد پیشگر٬ برزو نیك نژاد، بهزاد ابطایی، علی میلانی، فرشاد آذرنیا، الهام نامی، روزبه حصاری ٬بهزاد ابطایی ٬میلاد نیك آبادی و لیلا بلوكات از دیگر چهره های حاضر در این مراسم بودند. این برنامه با جشنِ امضای «شقیقه های سفید» با حضور نگارنده اثر به پایان رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب