گفتگو با خواهران دوقلوی رشته پرستاری؛
مشكلات پرستاری در ایران با مهاجرت حل نمی گردد
عطر و تن: خواهران دو قلوی رشته پرستاری، از انگیزه خود برای انتخاب این رشته پر دردسر و پر مخاطره گفتند.
به گزارش عطر و تن به نقل از مهر، نسترن و نسرین محجل متولد سال ۱۳۷۶ و دانشجوی رشته پرستاری در سراب از توابع استان آذربایجان شرقی هستند.
نسترن در ارتباط با انگیزه اش برای ورود به رشته پرستاری، اظهار داشت: پیش از پذیرفته شدن تو این رشته فقط یك شناخت كلی نسبت به شغل پرستاری و بعنوان یكی از اعضای كادر بیمارستان داشتم كه خصوصیت بارزشون كمك به همنوع بود.
نسرین هم اظهارداشت: راستش پیش از پذیرفته شدن و ورود به این رشته راجع به پرستاری شناخت آنچنانی نداشتم. می دونستم حرفه مقدسی است اما راجع به مهارت ها و علمش كه تا این حد جامع و كمك كننده به سلامت است، شناخت نداشتم.
نسترن در پاسخ به این سئوال كه كدام یكی از شما دو خواهر مطالعه بیشتری دوران پیش از كنكور داشتید، اظهار داشت: من و نسرین با هم مطالعه می كردیم. زمان و مكان مطالعمون هم همیشه یكی بود. در واقع قوت قلب بودیم برای هم و اینكه هر دو كنكور داشتیم انگیزه مان را برای درس خوندن بیشتر می كرد. به شكلی سبب تولید رقابت هم می شد. رتبه ما تفاوت چندانی با هم نداشت ولی رتبه من تا حدودی بهتر بود. رتبه من ۶۵۰۰ منطقه یك و نسرین ۷۰۰۰ منطقه یك بود.
نسرین در پاسخ به این سئوال كه برای انتخاب رشته آیا با هم اقدام كردید، اضافه كرد: بله. چون دوران مدرسه هم باهم بودیم و قبل كنكور و اومدن نتایج هم هدفمون همین بود كه باهم و در یك رشته تحصیل نماییم، به همین جهت باید طوری انتخاب رشته میكردیم كه بیشترین شانس قبولی باهم رو بین داوطلب ها داشته باشیم. برای انتخاب شهر و دانشگاه كمی اختلاف نظر داشتیم ولی هردو می خواستیم در هر شرایطی در آخر نتیجه یكی باشد و باهم باشیم كه كمی تصمیم گیری برایمان در این مورد سخت بود كه در نهایت به توافق رسیدیم و فقط رشته پرستاری رو انتخاب كردیم.
وی در مورد اینكه انتخاب رشته پرستاری در سراب، توضیح داد: طی انتخاب رشته، اول هر دو پرستاری تبریز و بعد بلافاصله هر دو پرستاری سراب را زدیم و مطمئن بودیم كه باهم قبول می شویم برای همین به این شكل انتخاب كردیم.
نسترن در پاسخ به این سئوال كه هنگام اعلام نتایج انتخاب رشته چه حسی داشتید، اظهار داشت: در كل زمان اعلام نتایج پرهیجان و توام با استرس بود، چون ما علاوه بر اینكه به رشته توجه داشتیم باید این نكته را هم در نظر می گرفتیم كه هر دو یك جا قبول شویم، با وجود اینكه انتخابمان را به شكلی انجام داده بودیم كه بیشترین احتمال قبولی باهم را داشت. در ارتباط با رشته هم اینكه توانسته بودیم در پرستاری كه رشته دلخواه هردو ما بود، پذیرفته شویم. خیلی حس خوبی بود و طبیعتا سبب شادی هر دو ما شد.
نسرین ادامه داد: چون كنكور رقابتی بود غیر قابل پیش بینی و نتیجه اش هم معلوم نبود و می توانست به شكلی رقم بخورد كه كاملا از هم فاصله بگیریم، از اینكه در این مورد هم از هم جدا نشدیم و با هم می توانستیم در رشته مورد علاقه مان ادامه بدهیم، حس خیلی خوبی بود و خوشحال بودیم.
نسترن در پاسخ به این سئوال كه آیا غیر از رشته پرستاری رشته های دیگری انتخاب كرده بودید، اظهار داشت: بله. پیش از پرستاری رشته های شاخه پزشكی تبریز را هم زده بودیم كه البته می دانستیم تا حدودی احتمال قبولی وجود ندارد. اما در ارتباط با سایر رشته ها، فقط پرستاری را كه علاقه داشتیم انتخاب كردیم. راجع به این مورد كه ممكن بود در دو رشته متفاوت قبول شویم حتی نمی خواستیم به آن فكر هم بكنیم، چون واقعا برای ما كه تاكنون همیشه با هم بودیم خیلی سخت بود كه از هم جدا شویم. با پشت كنكور ماندن مخالف بودیم و به همین خاطر تلاش می كردیم باز هم هر طوری كه شد باهم باشیم. البته كمی اختلاف نظر داشتیم به خاطر اینكه من با اینكه به پرستاری علاقه داشتم ولی زیاد مایل نبودم كه شهری به جز شهر خودمان تحصیل كنم. ولی بالاخره پس از همفكری و مشورت تصمیم گرفتیم كه رشته برای ما مهم تر باشد.
نسترن در تعریف از پرستاری، توضیح داد: با عنایت به شناختی كه نسبت به پرستاری پیدا كردم این حرفه را بعنوان حرفه مقدس می دانم. در واقع پرستاری تلفیقی از علم و هنراست. چون مراقبتی كه پرستار به بیمار عرضه می دهد شاید جنبه جسمی داشته باشد ولی در واقع پرستار در كنار علم و مهارتی كه برای درمان و مراقبت بیمار به كار می برد باید به جنبه حمایت روانی هم توجه داشته باشد. این دو مورد رابطه نزدیكی با هم دارند. نقشی كه پرستار در سلامت جامعه سلامت دارد یك نقش كلیدی است. به جهت اینكه فردی بتواند یك پرستار واقعی شود باید از صمیم قلب به این رشته و خدمت به دیگران كه در راس این حرفه است، علاقه داشته باشد.
وی در ارتباط با جایگاه این حرفه بین دانشجویان پرستاری، اظهار داشت: پیش از پذیرفته شدن در این رشته اطلاعات چندانی نداشتم و تحقیق به خصوصی هم در این مورد نكرده بودم، ولی با انتخاب این رشته و قرار گرفتن در مسیر این حرفه و شناخت دغدغه ها و مشكلاتی كه پرستاران در این زمینه دارند علاقه مند شدم كه راجع به پرستاری بیشتر بدانم. طبیعتا پرستاری در خلال این سال ها تغییرات و پیشرفت زیادی كرده و در طول این مسیر با چالش هایی مواجه شده است كه گاهی به نفع و گاهی به ضرر این حرفه تمام شده است. به جهت اینكه پرستاران بتوانند به خواسته هایی كه دارند، دست یابند، باید یك مجموعه متحد و مورد قبول جامعه پرستاری تشكیل می شد كه در این بین می توان به تشكیل سازمان صنفی پرستاران یا تشكیل معاونت پرستاری اشاره نمود.
نسترن ادامه داد: یكی از چالش های جدی كه در گذشته بوده و همچنان هم وجود دارد، مسئله كمبود كادر نیروی پرستاری است كه تاكنون طرح های مختلفی برای این مورد عرضه شده است. همچون این طرح ها افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان گروه پرستاری تا تربیت پرستار با استفاده از بیمارستان كه به تازگی مورد توجه قرار گرفته بود.
نسرین هم در این ارتباط، اظهار داشت: جایگاه حرفه نسبت به گذشته در میان پرستاران و دانشجویان بهتر شده و به نسبت قبل آگاهی و مطالبه گری نسبت به حقوق خودشان افزایش پیدا كرده كه حاصل تلاش خود پرستاران و فعالین صنفی است و این آگاهی روز به روز با اطلاع رسانی از طرق مختلف بیشتر هم می گردد كه سبب تولید مسیری رو به پیشرفت و تعالی برای حرفه است.
وی ادامه داد: یكی از مشكلات اساسی اجتماعی در كشور ما عدم شناخت درست از رشته پرستاری و گاها نگاه های نامناسب به شغل پرستاری است كه می توانم به همین مواردی كه به تازگی رخ داده مثل خشونت هایی ضد پرستاران یا توهین هایی كه بدون ذره ای تفكر(به مقام پرستاری) رخ داده اشاره كنم، كه اینها همه ناشی از آگاهی كم جامعه از پرستاری و وظایف آن و سختی های این حرفه است كه باید با تلاش هرچه بیشتر مسئولین و همینطور خود پرستاران این جایگاه را ارتقا داده و دید بهتری رقم زد، هر پرستار و دانشجوی پرستاری باید از خانواده و اطرافیان خودش شروع كند.
نسرین در پاسخ به این سئوال كه آیا پرستاری در ایران با سایر كشورها را مورد ارزیابی قرار داده اید یا خیر، اظهار داشت: پرستاری در برخی از كشورها هم از لحاظ درآمد و هم از لحاظ جایگاه اجتماعی به نسبت شرایط بسیار بهتری دارد، اما اینكه فقط به خاطر وضعیت موجود و جایگاه اجتماعی بالاتر قصد مهاجرت داشته باشم - نه- به نحوی مخالفم، چون بالاخره باید تغییر صورت گیرد و این امر هم توسط افراد موجود در خود حرفه اتفاق می افتد. هرچند ممكن است سخت باشد، اینكه هر كدام از ما بخواهیم به خاطر وضعیت بهتر مهاجرت نماییم شرایط همینطور باقی می ماند و این عقیده درستی نیست.
نسترن هم اضافه كرد: پرستاری در ایران چه از لحاظ جایگاه اجتماعی و چه از لحاظ درآمد و... قابل مقایسه با سایر كشورها نیست و این مورد سبب شده كه خیلی از پرستاران با عنایت به علم و استعدادی كه دارند با تحمل یك سری مشكلات به كشورهای دیگر مهاجرت كنند. ولی من بیشتر ترجیح می دهم به جای اینكه به كشور دیگر مهاجرت كنم و متحمل مشكلات موجود شوم، در كشور خودم بمانم و با كمك سایر دانشجویان و همكاران زمینه بهبود وضعیت پرستاری را فراهم نماییم. در واقع از نظر من مهاجرت پاك كردن صورت مسئله و فرار از واقعیت است.
نسرین در پاسخ به این سئوال كه برای بهتر شدن دید جامعه نسبت به حرفه پرستاری چه پیشنهادی دارید، اظهار داشت: در بیمارستان ها پرستاران بیشترین ارتباط را با بیمار و همراه او دارند، این یك مسئله مهم است كه باید در این زمینه كارهای بیشتری صورت بگیرد چون وقتی دید مثبت و اعتماد بیمار و همراهش نسبت به پرستار وجود داشته باشد، همكاری بیشتری از جانب آنها در روند درمان و بهبودی صورت می گیرد و تاثیر زیادی در سلامت افراد خواهد داشت. فیلم ها یا برنامه هایی كه در ارتباط با پرستاری ساخته شوند كه سختی هایی كه بر عهده یك پرستار در حین انجام وظایفش هست را به صورت صحیح و دقیق به تصویر بكشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب