ابراهیم دمشناس، تحسین شده جایزه مهرگان:
جایزه های ادبی همواره مورد انتقاد بوده اند
به گزارش عطر و تن ابراهیم دمشناس با اشاره به انتقادهایی كه نسبت به جایزه های ادبی وجود دارد، می گوید: جایزه های ادبی شفافیت نداشتند و نتایج آنها قابل دفاع نبود.
نویسنده رمان «آتش زندان» که بعنوان رمان تحسین شده نوزدهمین و بیستمین دوره جایزه «مهرگان ادب» شناخته شده است، در گفتگو با ایسنا درباره تأثیرگذاری جایزه ها بر معرفی کتاب ها اظهار نمود: جایزه های ادبی مهم هستند، اما ما در این حوزه بحران های گوناگونی داریم و این تأثیرگذاری به جایی نمی رسد. پس از آن که کتابی جایزه گرفت اتفاقی برایش نمی افتد. در این سال ها معمولا جوایزی که وجود داشته، شفافیت نداشته اند، اسامی را عرضه می کردند، اما عملا آن چه ماحصل کار بود نتیجه قابل دفاعی نبود. اکثریت جامعه مخاطبان، نویسندگان و خوانندگان نسبت به انتخاب های جوایز انتقاد داشتند، چونکه همواره گزینه های بهتری وجود داشت.
او اضافه کرد: زمانی هم جوایز به این سمت رفتند که یک کتاب و یا یک نوع ادبیات را تجویز کنند بدون این که پشت این تجویز یک نظریه یا تفکر قابل دفاع وجود داشته باشد. بیشتر جنبه قضاوت و سلیقه گرایی در جوایر ادبی حکم فرما بوده و آنها بنابراین همواره مورد انتقاد بوده اند.
فاصله میان نگارش و انتشار «آتش زندان»
دمشناس درباره نگارش رمان «آتش زندان» هم اظهار داشت: این رمان یک تاریخچه دودهه ای دارد؛ سال ۷۵ آغاز به نوشتن آن کردم. به خاطر جابه جایی هایی که داشتم و مهاجرت هایی که در زندگی ام پیش آمد، نوشتن رمان طولانی شد. اگر اواخر سال ۷۴ و اوایل ۷۵ را مبنای نوشتن این رمان قرار بدهم تا سال ۸۲-۸۳ نوشتنش طول کشید. پس از یک دوره ویراش که دو سال طول کشید، سال ۸۵ کتاب را آماده کردم اما دوره ای طولانی در ارشاد ماند و مجال انتشار پیدا نکرد تا سال ۹۶. در واقع «آتش زندان» در دوره احمدی نژاد در ارشاد ماند و فراموش شد تا این که در سال ۹۶ مجوز گرفت. این فاصله طولانی شد.
او درباره تاثیر فاصله افتادن میان نگارش و انتشار کتاب بر کار نویسندگان و خود کتاب، اظهار داشت: دامنه تأثیرگذاری دست نویسنده نیست. طبعا می تواند تأثیرگذار باشد. این کتاب در سال ۸۵ آماده بود اما در سال ۹۶ چاپ شد. اگر رمان همان زمان چاپ می شد و بازخوردهایش را می دیدم، مهم بود. اما چیزی که مهم می باشد یکی ثبت کتاب است که این کتاب در فلان تاریخ انتشار یافته است و دیگری این که کتاب باری بر دوش نویسنده نباشد. ما همواره این دغدغه را داریم که کتاب در پشت وضعیت سانسور مانده است. سانسور همیشه وجود دارد؛ مثلا وقتی کتابی یک دهه مجال انتشار پیدا نکند، طبعا در کارهای بعدی نویسنده تاثیر دارد. حدود پنج سال پس از «آتش زندان» رمان دیگری نوشتم که در سال ۹۴ منتشر گردید. طبعا این جابه جایی ها، این نابجایی ها و این نابهنگامی ها در کار نویسنده و جامعه ادبی تاثیر دارد و شکاف بوجود می آورد و ابهام و وضعیت خاص خویش را پیش می آورد.
دمشناس تصریح کرد: انتشار یک اثر در زمان خودش می تواند در خیلی مسائل و حداقل در حوزه شخصی نویسنده تأثیرگذار باشد، بدون این که بخواهیم بزرگ نمایی نماییم می تواند برای ادبیات مفید باشد. دست کم نویسنده بازخورد کار خویش را می بیند و با خود می گوید خب، من از این مقطع به این شکل عمل کنم بهتر است. اما زمانی که دامنه ارتباطات بین نویسنده و مخاطب قطع می شود، بر کار نویسنده تاثیر می گذارد. البته ضروریست نویسنده پوست کلفت بودن خویش را نشان دهد و خودش را از قید چنین اجبار هایی رها کند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب